اینکه هخامنشیان امپراطوری ستایش برانگیز و فاتحی داشته‌اند گرچه لذت‌بخش است، اما به «گذشته» تعلق دارد. به پشت سر. امروز کجای دنیا ایستاده‌ایم؟ تا چه‌اندازه در دنیا تأثیرگذاریم؟
اینکه کوروش انسان بزرگ و بخشنده‌ای بود و به ادیان مختلف احترام می‌گذاشت، دقیقاً چه ارتباطی به ما دارد؟ آیا ما هم برای نظر و نگاه مخالفی که نمی‌پسندیم احترام قائل هستیم یا با شلیک واژه‌ها و تهمت و تهدید و تحقیر و فحاشی جنسی خفه‌اش می‌کنیم؟
مثل معتاد کارتن‌خوابی نباشیم که مدام می‌گوید نمره‌ی انضباط کلاس اول دبستان من 20 بود. الآن چقدر خوبیم؟ تا چه اندازه انسان خوبی برای خودمان و شهروند مفیدی برای کشورمان هستیم؟
یونان باستان به‌مراتب از ایران باستان روی تاریخ اثر عمیق‌تری گذاشت. سقراط، افلاطون، ارسطو، تالس، فیثاغورس، اقلیدس، بقراط و. در فلسفه و ت و طب و هنر و ریاضی و. شاهکار آفرینش بودند؛ اما یونان چند سال پیش به درجه‌ای از فلاکت رسید که برای بقا حتی برخی پیشنهاد دادند قسمتی از خاکش را به کشور همسایه بفروشد!
«داشتم داشتم» حساب نیست، «دارم دارم» حسابه!
افتخار به گذشته و تاریخ باشکوه برای خوشبختی کفایت نمی‌کند.
به آرمان‌های ارزشمند و انسانی آدم‌ها بیشتر از قبرشان احترام بگذاریم.
عجالتاً در جاده‌ها همدیگر را نکُشیم! در لحظه‌های خشم به خانواده‌ی هم توهین نکنیم! توی خیابان آشغال نریزیم! اگر جسارت ایستادن مقابل ظلم را نداریم، لااقل برای ظالم کف نزنیم! حال یکدیگر را بد نکنیم! اگر از کسی خوشمان نمی‌آید، به‌جای تخریب شخصیتش، از او فاصله بگیریم و به بچه‌هایمان یاد بدهیم از شعر، موسیقی، سینما و. لذت ببرند تا انسان‌های بهتری شوند.
درباره این سایت